„Cudze chwalicie, Swego nie znacie, Sami nie wiecie, Co posiadacie…”. Można powiedzieć, że powyższa fraza zaczerpnięta z utworu Stanisława Jachowicza „Wieś” stała się w czasie pandemii mottem większości z nas. Granice Państw niby są otwarte, ale… Zawsze jest jakieś „ale”. Trzeba być zaszczepionym, mieć zrobione i ważne testy itd. Jednak i tak nie daję to nam 100% pewności, że nie wylądujemy na kwarantannie w kraju docelowym bądź po powrocie do Polski. Dlatego, część z nas (motocyklistów) zaczęło poznawać Polskę od nowa. My również należymy do tej grupy.
Pomimo, że prawie wszyscy byliśmy po szczepieniach zadecydowaliśmy, że i w tym roku nie wyjedziemy za granicę tylko pojedziemy w Polskę. Zrobimy sobie mały trip „prawie wokół Polski”, bez spiny, bez ustalonych noclegów, pełen spontan. Postanowiliśmy, jak tylko się da omijać drogi główne i jechać bocznymi i najlepiej krętymi drogami. Aby sobie sprawę ułatwić skorzystaliśmy z aplikacji motocyklowej CALIMOTO i jej opcji dróg krętych.
Oczywiście mieliśmy ustalony jakiś plan podróży, który został zmieniony w jej trakcie z przyczyn pogodowych, technicznych, a na końcu i zdrowotnych. Poniższa mapa odzwierciedla jak mieliśmy jechać (linia czerwona), a jak pojechaliśmy (linia niebieska). Zaznaczone są również miejsca, które odwiedziliśmy i te które mieliśmy odwiedzić.
Dzień 1: Poznań – Kamienna Góra
Wyruszyliśmy w czerwcową sobotę z Poznania w kierunku Wolsztyna, gdzie mieliśmy spotkać się z jednym z naszych towarzyszy podróży. Z Wolsztyna w dalszą drogę ruszyliśmy już w sześciu. Kierowaliśmy się na Nową Sól, a później na Suchą, na Zamek Czocha. Do Suchej dojechaliśmy po południu. Postanowiliśmy zjeść obiad w pobliskiej restauracji „Zielony piec”. W trakcie gdy pałaszowaliśmy jedzonko spadł krótki deszczyk, który był zapowiedzią późniejszych opadów. Po obiedzie poszliśmy sprawdzić co dzieje się na Zamku Czocha. Trafiliśmy na festyn. Do samego zamku nie weszliśmy (część z nas już tam była), tylko zwiedziliśmy dziedziniec.
Z zamku pojechaliśmy w kierunku Świeradowa Zdrój, Szklarskiej Poręby, Karpacza i Kowar. Po drodze do Świeradowa zaczęło padać, przebraliśmy się w „kondonki” i jazda dalej.
W Świeradowie Zdrój, deszcz na chwilę odpuścił i zdecydowaliśmy się wejść na nowo otworzoną, najwyższą wieżę widokową w Polsce – SKY WALK (62 metry wysokości). Wieża i widok z niej robi wrażenie. Tak samo jak wejściówka – 49 zł. Na tych co nie chcą schodzić z wieży o własnych siłach, czeka 105 metrowa zjeżdżalnia, którą mogą zjechać na sam dół. Gdy zeszliśmy z wieży zaczął ponownie padać deszcz.
Pogoda i czas zmusiły nas do ominięcia Karpacza i skierowania się bezpośrednio do punktu końcowego tego dnia – Kamiennej Góry, gdzie mieliśmy zarezerwowany nocleg. Wieczorem wyszliśmy na miasto, a dokładnie na rynek, aby coś zjeść.
Dzięki informacji uzyskanej od taksówkarza trafiliśmy (a łatwo nie było, dobrze ukryta) do „Kawiarni u Leszka”. „Kawiarnia u Leszka”, to nie jest kawiarnia, jak nazwa sugeruje. Nie jest to nawet restauracja. Jest to fantastyczne miejsce, mające swój niepowtarzalny klimat (cofamy się w czasie) z bardzo dobrym żurkiem i nie tylko. Właściciel, Pan Leszek jest pozytywnie zakręconym gościem, mającym swój świat. Polecam.
Dzień 2: Kamienna Góra – Mszana
Z Kamiennej Góry ruszyliśmy w kierunku granicy z Czechami. Właśnie przez Czechy skróciliśmy sobie drogę do Kudowy Zdrój. W drodze do Czech zatrzymaliśmy się w Chełmsku Śląskim przy domach tkaczy.
Domy Tkaczy to zespół 12 oryginalnych drewnianych domów z początku XVIII wieku zwanych również „Dwunastoma Apostołami”. Historia powstania tych drewnianych domostw sięga 1707 roku, kiedy to Cystersi z pobliskiego opactwa w Krzeszowie sprowadzili do Chełmska czeskich tkaczy.
Z Czech wyjechaliśmy we wsi Tłumaczów, skąd skierowaliśmy się do Radkowa, a później słynną „Drogą Stu Zakrętów” w kierunku Kudowy Zdrój. Droga Stu Zakrętów jest bardzo malowniczą drogą biegnącą przez las, jednak jest chyba trochę przereklamowana. Prawda jest taka. Jazda po jej licznych zakrętach sprawia, że mamy 'banana” na twarzy, a z drugiej strony dziurawa nawierzchnia, liczni rowerzyści, duże natężenie ruchu powodują, że ten „banan” często znika. Jak macie dużo czasu to w okolicach Krynicy Zdrój jest bardzo dużo ciekawych miejsc, które warto zobaczyć. My tego czasu nie mieliśmy, ale udało się nam zwiedzić Kaplicę Czaszek. Szkoda tylko, że nie mamy żadnych zdjęć – jest zakaz fotografowania.
Kaplica Czaszek została zbudowana w latach 1776 – 1784 przez księdza Wacława Tomaszka, proboszcza parafii w Czermnej. Ksiądz Tomaszek wraz z grabarzem Langerem przez ponad 20 lat zbierali z okolic Kudowy, Dusznik i Polanicy szczątki ludzkie, które gromadzili w kaplicy. Jest to swego rodzaju grobowiec ofiar wojen na ziemi kłodzkiej, prawdopodobnie z czasów wojny trzydziestoletniej, prusko-austriackiej i szerzących się po niej epidemiach cholery w XVII i XVIII w. oraz z wojny siedmioletniej (1756–1763).
Z Kudowy Zdrój ruszyliśmy w kierunku Kletna. W planach – zwiedzanie Jaskini Niedźwiedzia. Rzeczywistość pokrzyżowała nasze plany. Po pierwsze nie mogliśmy wjechać pod samą jaskinie, motocykle musielibyśmy zostawić na parkingu. Po drugie, z parkingu do jaskini było ponad kilometr (ok. 30 minut spaceru). W ciuchach motocyklowych i w tym upale byłoby ciężko nam tam dotrzeć. No i po trzecie, do Kletna przybyliśmy chwilę przed zamknięciem jaskini. Czynna do godz. 16.40 i raczej nie załapalibyśmy się na zwiedzanie. Szybka decyzja, jedziemy dalej. Musieliśmy dojechać do miejscowości Mszana, gdzie miał za nami czekać siódmy uczestnik naszej podróży.
Dzień 3: Mszana – Krynica Zdrój
Poniedziałek. Trzeci dzień naszej wyprawy i jak się później okazało, był to najlepszy dzień. W trakcie całego dnia towarzyszyły nam piękne widoki, lasy, łąki, kręte drogi. W niektórych momentach droga i krajobraz przywoływały wspomnienia z naszych wcześniejszych wypraw np. do Norwegii lub na Bałkany.
Dzień rozpoczęliśmy od śniadania w Chacie Staropolskiej, po którym pojechaliśmy w kierunku Wisły. Droga do Wisły minęła spokojnie, nie licząc robót drogowych na wjeździe do miasta. W Wiśle zatrzymaliśmy się pod skocznią narciarską „Malinka” im. Adama Małysza, aby pstryknąć sobie fotkę. Wyjeżdżając z Wisły rozpoczęliśmy lepszą część dnia. Droga do Szczyrku przez Przełęcz Salmopolską, a następnie bocznymi drogami przez Przełęcz Krowiarki do Niedzicy dała nam dużo radości. Mieliśmy piękne widoki, super zakręty. Po drodze zatrzymaliśmy się w Karczmie „Tabakowy Chodnik” na obiadek, podczas którego zdecydowaliśmy, że omijamy Zakopane (wszyscy tam byliśmy).
Do zamku w Niedzicy dojechaliśmy godzinę przed jego zamknięciem. Zwiedziliśmy zamek i ruszyliśmy w kierunku Krynicy Zdrój. Droga z Niedzicy do Krynicy Zdrój to najlepsza część dnia. Malowniczy krajobraz, zakręt goni zakręt, a jazda wzdłuż rzeki Dunajec, a później rzeki Poprad to była „wisienka na torcie”. Będąc już na kwaterze, wszyscy zgodnie stwierdziliśmy, że dawno nie pokonywaliśmy takiej ilości zakrętów jak tego dnia. Dzień mógł zakończyć się jeszcze lepiej, gdyby nasza reprezentacja w piłce nożnej wygrała swój pierwszy mecz na EURO 2020. No, ale nie można mieć wszystkiego.
